Emigratie verhaal: Cristina (57) over haar emigratie naar Brazilië

Voor dit emigratie verhaal reizen we af naar Zuid-Amerika en vertelt de Belgische Cristina (57) over haar emigratie naar Brazilië. Christina vetrok in 2005 naar Brazilië, een tijd dat communicatie met het thuisfront lastig was. Inmiddels runt ze een bed & breakfast én is ze bezig met haar eigen roman!

Emigratie verhaal Brazilië

Vertel eens wat over jezelf?

“Ik ben Cristina Smet de Melo, 57 jaar, vroeger in België gekend als Toos (presentatrice bij Radio 2). Ik ben geëmigreerd op 15 januari 2005 met mijn Belgische partner, maar ben ondertussen getrouwd met de Braziliaan Marcio Santos de Melo. Ik ben schrijfster en run al 11 jaar B&B Bela Bahia in het vissersdorpje Poças aan de Bahiaanse kust van Brazilië.”

Hoe ziet jouw dagelijkse leven eruit?

“Dat hangt ervan af of er gasten zijn. Ik sta altijd vroeg op, rond 6 uur. Als er gasten zijn, bereid ik het ontbijt voor, moet ik de gasten bedienen tijdens het ontbijt en ga ik daarna al dan niet met hen op excursie. Ik doe alle excursies zelf. Dat is belangrijk omdat het de buitenlandse gasten een stuk makkelijker maakt en er geen taalbarrière is. Ook de was, de strijk en de boodschappen doe ik zelf. De klusjes, de tuin en het zwembad zijn de taken van mijn man. Sommige gasten eten af en toe ‘s avonds bij ons, dan ben ik ook de kok van dienst. Voor het onderhoud van de gastenkamers komt er een dame uit het dorp.”

“Wanneer er geen gasten zijn, doe ik het huishouden volledig zelf: dan doe ik de boodschappen, ga soms eens naar Salvador (de grote stad), of spreek ik af met een vriendin. Ik schrijf dagelijks en zit ook een groot deel van de dag online. Ik volg namelijk erg veel wat met schrijven te maken heeft: webinars, blogs, gesloten facebookgroepen, cursussen etc.”

Wat was voor jou de reden om te emigreren?

“Dat waren verschillende redenen: ik wilde al heel lang weg uit België, vooral omwille van het klimaat en de mallemolen die alsmaar sneller ging draaien. Ik was een beetje opgebrand toen ik de stap zette. Mijn droom was echter om in Spanje te gaan wonen, daar sprak ik al decennia van, maar dat was destijds financieel geen optie.”

Wat vond je lastig?

“Voor mij was vooral de korte termijn waarop alles geregeld werd heel lastig. Het ging me te snel, er waren amper drie maanden tussen de beslissing en het effectief emigreren. Ik heb ook alles moeten verkopen, omdat het te duur was om alles te laten overkomen. Het viel me toen moeilijk om een leven van 45 jaar zo maar uit te wissen: alle herinneringen, zorgvuldig bij elkaar gezochte spulletjes etc. Ik had het ook moeilijk met het gebrek aan vrienden in het begin en de volledig andere cultuur waar ik in terecht kwam. Het is wel zo, dat eens je dan weg bent, al die spulletjes niet meer zo belangrijk zijn en je ze heel snel weer vergeet. Er komen andere waarden in je leven.”

Wat heb je gedaan aan voorbereiding?

“Aan voorbereiding wat Brazilië betreft of hoe wij daar zouden leven, heb ik eigenlijk bijna niets gedaan, juist omdat het zo snel ging allemaal. We hadden alles aan een plaatselijk advocaat overgelaten die zorgde voor de nodige en geldige documenten. Dan waren er de voorbereidingen van  praktische aard: de inboedel verkopen, de reispapieren en inentingen voor de poes in orde brengen, want die ging uiteraard mee en vliegtickets boeken. We reisden uiteindlijk met elk twee koffers en de kat.”

Hoe onderhoud je contact met je familie?

“Aanvankelijk was dat moeilijk, omdat hier nog geen internet was. Alles gebeurde via de fax af en toe wat sms-jes. Ik herinner me dat ik de eerste nieuwsbrief verstuurde vanuit een hotel in Salvador, toen woonden we al vijf maanden in Brazilië. Al die tijd hadden de meeste mensen dus nog niets van ons gehoord. Toen er in het dorp dan eerst internet kwam en in 2007 ook Facebook, kreeg ik opnieuw veel meer contact. Sinds er Whatsapp is, is het helemaal makkelijk: dagelijkse telefoontjes met de rest van de wereld, foto’s sturen en ontvangen, videogesprekken… De wereld is klein geworden en iedereen vlakbij. Ik ga ook elk jaar een keertje naar België om iedereen eens flink te knuffelen.”

En je hebt ook een blog! Vertel daar eens wat over?

“Mijn blog heet Bela Bahia: Verhalen uit Brazilië, een titel die voor zich spreekt. Er staan leuke blogs op, maar ik heb al heel lang niets meer gepost. Ik schrijf momenteel aan een roman, die veel tijd opslorpt. Het boek gaat over emigranten in Brazilië waarvoor alles helemaal anders uitdraait dan gepland en verwacht. Het is een fictief verhaal, een thriller. De situaties en personages zijn verzonnen, maar er zitten wel enkele ware feiten in, ook de plaatsen waar het boek zich afspeelt bestaan echt.”

Wat moeten emigranten in spé echt weten?

“Dat je jezelf altijd tegenkomt, hoe ver je ook reist. Dat je sterk moet zijn voor zo’n stap en dat je die stap niet mag zetten wanneer je niet helemaal goed in je vel zit op dat moment. Kies ook altijd de bestemming waar je van droomt en niet omdat die bestemming beter voor je uitkomt, financieel voordeliger, of de keuze van je partner is.”

“Volg je droom. Denk er goed over na, maar ook niet te lang. Want dan bestaat de kans dat je het niet doet en daar krijg je (waarschijnlijk te laat) dik spijt van. Ik zou zeker iedereen aanraden om het niet zo snel te doen als ik, om verschillende plekken te gaan verkennen en je buikgevoel te volgen. Wacht tot je de plek vindt die je de echte kriebels geeft. Perfectie bestaat niet en je zal altijd moeten inbinden of dingen veranderen, daar moet je toe bereid zijn. Mijn droom lag niet in Brazilië, maar in Zuid-Europa, daarom wil ik die stap alsnog zetten. Ik zoek een geschikt overnemer voor mijn baby, mijn charmante B&B. Eens die gevonden is, wil ik naar Portugal gaan wonen en mij volledig aan het schrijven gaan wijden en dat kan wat mij betreft, niet snel genoeg gaan nu.”

Willen jullie meer weten over Cristina, haar emigratie verhaal en leven in Brazilië? Neem dan eens een kijkje op haar blog. Meer over haar roman vind je hier. Daarnaast is ze te volgen via Facebook. Nieuwsgierig geworden naar haar Bed & Breakfast? Kijk dan hier.

Ook interessant
♥ emigratie verhaal van Carolina (26) op Curaçao
♥ emigreren als 40 plusser
♥ voorbereiden op emigratie in 4 stappen